Ooit had ik een andere groep.

Pim en Floor (broer en zus) Lotje en Nicky (moeder en dochter) en Streep (zoon van Lotje en halfbroer van Nicky).

De dames Floor, Lotje en Nicky hadden ruzie en na veel proberen en huilbuien is Lotje op 5 augustus 2008 verhuist.
De situatie tussen Nicky en Floor bleef slecht. Floor kreeg een halsbandje om en in de kokertjes moest ik van een therapeut een bepaald soort druppeltjes doen. Het halsbandje had ze altijd om en daar zaten twee kokertjes aan die als ze liep tegen elkaar kwamen en daardoor geluid maakte. Na wederom veel proberen en huilbuien is Floor op 11 februari 2010 verhuist.

Waar het nu om gaat is dat mijn dochter gisteren het halsbandje vond dat Floor gedragen heeft. Toen Nicky het gerinkel hoorde van de kokertjes vloog ze weg. Ook later op de dag toen ze het aan mij liet zien zag je Nicky verstarren en wegvluchten. Ongelovelijk dat ze na ruim 2 jaar nog steeds door het horen van dat geklik meteen in de stress schiet.
Ik had nooit gedacht dat een kat zo een goed geheugen heeft en dat mijn meidje zo een trauma heeft opgelopen .

Hebben jullie wel eens zoiets meegemaakt?

Mooi opmerkelijk verhaal Tanja. Spijtig dat het zo moest lopen en dat Floor toch moest herplaatst worden.

Hier toch ook een bewijs dat katten lang kunnen onthouden. Toen we met Heaven en Fly de eerste keer naar de zee gingen waren ze het eerste uur het appartement aan het verkennen. Pas nadat ze alles gezien en geroken hadden ontdekten ze het plekje voor de venster. Waar ze dan ook de rest van de vakantie meestal te vinden waren.
Toen we een jaar later opnieuw naar de zee gingen en we de mand openzetten liepen ze allebei dadelijk naar de venster om hun favoriete plaats weer in te nemen.