Volgende week vrijdag gaan Ozzy en Akira voor hun HCM controle. Hans Garretsen komt dan naar de dierenartspraktijk en test daar een x-aantal dieren. Deze controles doet hij eens per kwartaal of indien nodig eens per maand op de praktijk zelf. Het scheelt veel mensen een ritje naar de binnenstad van Utrecht en de dieren komen in eerste instantie in een al enigszins voor hen bekende omgeving. Tegelijkertijd kan hij het personeel up to date brengen over de laatste ontwikkelingen, heeft hij alle dierendossiers compleet en al bij de hand, geeft hij voorlichting over de ziekte en kan hij ter plekke de dierenartsen/assistentes laten zien wat er aan de hand is en met hen overleggen over de mogelijke medicatie en voorzorgsmaatregelen bij operaties etc.

Hoewel hij als ter zake kundig te boek staat, heb ik persoonlijk geen goede ervaringen met hem als persoon. Hij stelt zich echt op als een medicus van de oude stempel in zijn benadering naar mensen. Dat hoeft natuurlijk geen probleem te zijn, maar ik vind hem gewoon niet zo prettig in de omgang. In zijn eigen praktijk is er geen buffer tussen hem en mij, bij onze dierenartspraktijk (gelukkig) wel. Dat scheelt mij weer veel stress. Zijn benadering is ook heel zakelijk en recht door zee: hij zegt waar het op staat en windt er geen doekjes om, daar houd ik dan weer wel van. Beetje dubbel dus.

Enfin wat betreft de controles zelf maak ik me niet al te veel illusies gezien de familiegeschiedenis van mijn twee telgen. Zusje Isis is al enige tijd geleden overleden aan HCM, hun moeder Kitty onlangs ook. De andere twee broertjes zijn ook positief gescand, maar in lichte mate.

Het enige waar ik voor duim is dat hun hartjes niet ernstig verpest zijn door HCM en dat de conclusie zal zijn dat ze een lichte(re) variant van de ziekte hebben. En ik hoop dat ze nog heel veel jaartjes bij ons mogen zijn zonder klachten. Als we dat voor elkaar krijgen, dan haal ik opgelucht adem.

Tot nu toe merken we bij hen nog niet de (kleine) symptonen die we bij Bam* al heel vroeg waarnamen. Zo wilde Bam* nooit helemaal onder de dekens slapen maar moest zijn koppie eruit steken. Oz en Kier liggen het liefst helemaal opgerold onder de dekens. Ze slapen niet meer of minder dan de andere katten en het zijn nooit echte springbeesten geweest, maar krijgen ze het op de heupen dan pakken ze wel de nodige sprintjes zonder hoestbuien oid.

We houden gewoon goede moed!

Spannend Linda!

Hoe oud zijn jouw kanjers nu?

Akelig altijd - we gaan duimen voor het beste ..... misschien horen ze wel bij de gelukkige 50% - geluk zou voor jullie nu ook eens mee mogen zitten voor een keertje!

Wel niet fijn dat je op persoonlijk vlak niet "de klik" voelt met hem ..... voor mij is het altijd belangrijk dat ik me goed voel bij een persoon en al zeker een arts, maar goed we zullen maar denken "alles voor de beestjes"

Hier ook maar dan in november met 4 sphynxen . Ben niet nerveus over die vetkleppen In januari voor de laatste keer met de 3 oude coonenpoezen 11 12 14 jaar . Sommige coonenlijntjes vertonen op een vetereanenleeftijd ( 10+ ) Onregelmatige hartslag is gewoon de leeftijd en zeker geen hcm . Voel me verplicht tot testen omdat er nazaten van hun in de fok zitten . Succes

Ik ga keihard voor je duimen Linda ... dat alles naar wens mag verlopen

Ik ga zeker duimen voor je 2 rakkers dat alles goed is.
Ze zijn al 8 jaar , de tijd gaat inderdaad snel.

Ik hoop echt dat het allemaal mee valt! Ik zal in ieder geval helpen duimen!!

Hans Garretsen werkt in een dierenkliniek dicht bij ons in de buurt. Ik zit er aan te denken om Rosy ook door hem te laten testen maar op het andere forum zei iemand dat dat niet aan te raden was.... De reden waarom was voor mij niet helemaal duidelijk (gewoon slechte verhalen over gehoord vind ik niet echt een duidelijke reden)... Jij bent dus wel tevreden over Hans Garretsen als kundig arts?!

succes!