Ik heb afgelopen tijd een klein geheimpje gehad.... Bij Miaula's APK van afgelopen maand, adviseerde mijn dierenarts me om Miaula toch door te verwijzen voor een hartecho. Ze hoorde eigenlijk niks geks, maar vond wel haar hartslag erg hoog, boven de 200. Omdat zij ook weet dat sphynxen bekend zijn met HCM, wilde ze het zekere voor het onzekere nemen en adviseerde ze me dus een HCM-test te laten doen. Ik heb toen eerlijk gezegd dat ik erover na wilde denken, omdat mijn verstand en gevoel niet op 1 lijn zaten en ik echt doodsbang was voor een positieve uitslag. Na lang dubben was eigenlijk het hele gedoe met Twixje doorslaggevend voor mij. Als Miaula ziek bleek te zijn, wilde ik haar alles bieden wat ze nodig had. Ik heb toen ook meteen de specialist gebeld om een afspraak te maken en daarna mijn dierenarts zodat ze alle benodigdheden naar de specialist konden sturen. Gelukkig hoefde ik maar een week in zenuwen te zitten, want vandaag stond de echo gepland.
Vanmorgen was ik super zenuwachtig en kotsmisselijk van de spanning. Ik had om 12.30u een afspraak, maar het liep blijkbaar allemaal enorm uit, want uiteindelijk werd ik pas rond 10 voor half 2 gehaald! Echt, tegen die tijd was ik bijna rijp voor een inrichting, ik zat zo opgefokt te zijn met alle zenuwen en spanningen. Ze merkte dat Miaula een enorme stresskip was, met een hartslag van gemiddeld 270-280, en dat ze dit ook wel terug zag in bepaalde waardes / metingen van het hart. Als Miaula tijdens het scannen wat rustiger werd, daalden bepaalde waardes ook weer. Dit sterkte haar in haar vermoeden dat die afwijkingen stressgerelateerd waren, door de hoge hartslag. Ze zag nog wel een paar kleine andere dingen bij haar hart, maar alles binnen de normaal range.
In combinatie met het feit dat Miaula al een wat oudere poes is, bijna 4,5, kwam ze tot de conclusie dat het een normaal beeld was.
Dus, Miaula is vandaag negatief getest op HCM!!! 
Toen ik dat hoorde, wilde ik die vrouw bijna omhelzen en een dikke zoen geven, zo blij was ik. Ik heb me gelukkig in weten te houden en mijn blijdschap en opluchting netjes in woorden uitgesproken. Ze vond het wel goed als ik gewoon preventief thuis haar hartslag in rust zo nu en dan blijf meten en noteren (wat ik afgelopen maand ook al heb gedaan). Als deze met de tijd gaat stijgen, dan adviseert ze een controle-echo. Als dat niet het geval is, kan ik over 1,5-2 jaar altijd voor de zekerheid een nieuwe controle echo laten doen. Dat maakt me dan ergens toch wel weer een ietsiepietsie beetje zenuwachtig, maar aan de andere kant: als ze serieuze vermoedens had van HCM, had ze me dat wel verteld, waarschijnlijk geadviseerd om over een jaar opnieuw te testen en was de diagnose vast niet op negatief gezet. Dus ik ben momenteel een heel blij baasje, dat begrijpen jullie vast wel!
