Ik ben het 100% met je eens Patrick. Temeer daar je van DNA testen in elk geval kunt zeggen dat een positieve uitslag (negatief bericht dus) 100% accuraat is. Als de dieren die je voor de fok wilt gebruiken dan al voor hun 1e jaar positief testen weet je waar je aan toe bent zonder dat ze jaarlijks onder narcose moeten worden gebracht (mits het zich als een simpele recessief vererfd, vermits ze dragers van potentieel lijders kunnen onderscheiden natuurlijk). Dan kun je bedenken welk risico je eventueel wenst aan te gaan met het al dan niet inzetten van dragers.

Ik ben een groot voorstander van DNA testen mits met veel beleid ingezet. DWZ dat je niet het kind met het badwater moet wegspoelen door alle dragers van whatever per definitie uit te sluiten van de fok. Drager x drager is in geval van HCM not done, maar uit drager x vrij komen ook vrije dieren waarmee je geen waardevolle stambomen en lijnen op 0 hoeft te zetten.

goedemiddag kom soms wel eens lezen op dit forum ben niet echt aktief hier maar soms lees ik deze artikelen en dan denk ik als ik dit lees wat ik hier nu plaats dat of je nu een dna test doet dat heeft geen meer waarde als somige deze soort testen gebruiken om te verkondige dat ze even goed zijn als een hcm echo hier in het artikel staat duidelijk waarom dat niet zo is ik hoop ook dat er een dna test komt voor sphynxen en dat je dan niet meer een echo hoeft te doen is een stuk makelijker maar het is niet zo dat staat ook duidelijk in dit artikel heb op de laatste show in houten een gesprek gehad met iemand die deed dna testen en die zegt dan mijn sphynxen hebben of dragen geen hcm ik vind dat als je dat bij de verkoop verkondigd je ook de mensen voor liegt ik blijf gewoon met echo testen en dan hoop ik ook na ieder jaar negatief dat ze het ook blijven hier komt het artikel over testen met dna
Hypertrofische cardiomyopathie (HCM) is de meest voorkomende hartafwijking bij de kat. HCM kan bij alle katten en alle kattenrassen voorkomen. HCM bij katten is een erfelijk probleem, net als bij de mens. Slechts in een beperkt aantal gevallen is er een achterliggende oorzaak "vanuit het milieu" aan te wijzen, zoals Hyperthyreoidie (te snel werkende schildklier) of een verhoogde bloeddruk.
In Amerika is door o.a. Dr. Mark Kittleson en Kathryn Meurs aangetoond dat HCM bij de Maine Coon en de American Shorthair autosomaal dominant vererft met variabele expressie. Nadat zij in 2005 een genmutatie die verantwoordelijk is voor HCM hebben weten te identificeren is er sinds kort voor de Maine Coon een DNA-marker voor HCM beschikbaar. Waarschijnlijk spelen, net als bij de mens, bij het ontwikkelen van HCM meerdere genen een rol. Deze DNA-test heeft alleen betrekking op de tot nu toe gevonden genmutatie. Het is dus mogelijk dat katten die negatief getest worden alsnog HCM ontwikkelen, veroorzaakt door een ander afwijkend gen of genen. Vooralsnog is deze test niet geschikt voor andere rassen. Hiervoor is nog verder onderzoek nodig.
Waarschijnlijk heeft HCM bij de verschillende rassen een verschillende genetische achtergrond.
HCM is een afwijking van de hartspier (myocard) waarbij de spierwand van vooral de linker hartkamer is verdikt. Hierdoor kan de kamer zich minder goed vullen en zal de effectiviteit van de slagkracht van het hart afnemen. Ook de werking en de kracht van de hartspier worden hierbij minder. Katten die aan HCM lijden zijn vaak benauwd, sloom en vertonen weinig eetlust. Eén van de grootste complicaties is het ontstaan van een stolsel (trombus) in een van de hartkamers. Dit stolsel kan in de bloedbaan komen en loopt dan vaak vast in de splitsing van de aorta naar de slagaders naar de achterpoten. Dit leidt dan weer tot een verlamming van beide achterpoten. Soms is aan katten met HCM niets anders te merken dan een plotselinge dood.

Bij de verschillende kattenrassen kan HCM zich wisselend manifesteren. Bij de Maine Coon heeft de ziekte meestal een snel en heftig verloop, vaak resulterend in een vroege dood. De ziekte openbaart zich op een leeftijd van twee tot drie jaar, soms al op een veel jongere leeftijd. De echte problemen doen zich voor op drie tot vijf jarige leeftijd, bij Brits Kortharen vaak nog later. Hoewel HCM bij zowel bij katers en poezen voorkomt hebben katers vaak op jongere leeftijd al problemen en sterven daar eerder aan dan poezen.

Is HCM eenmaal bij uw kat vastgesteld, dan is daar weinig meer aan te doen. Medicijnen kunnen enige verlichting brengen, maar meestal is de overlevingskans slechts een aantal maanden tot hooguit enkele jaren. Overigens zien we hierin wel enige variatie. Bij de gering progressieve vorm kan het soms jaren goed gaan.

U kunt uw hond of kat laten onderzoeken bij een van de radiologen/cardiologen die zijn opgenomen in de lijst. Het benodigde onderzoeksformulier kunt u hier alvast invullen en daarna printen.


Terug




Onderzoek