Roane heeft vanmorgen een muis gevangen
Stoere vent.

Inmiddels staat hij alweer 2 weken op de laagste dosis prednisolon, en hij is hardstikke mooi stabiel
Binnenkort maar weer eens even bellen met de specialist en horen hoe nu verder.
Ik ben toch wel benieuwd wanneer we weer eens een echo van maag en darmen kunnen laten maken, kijken hoe het er nu van binnen uitziet.

Kijk is aan ..... een heuse muis, ik had je gezicht wel willen zien
Je mag trots zijn op je vent hoor, je hebt tenminste een echte tijger :-D ..... die van mij die kijken naar mij hoe ik de muis vang ..... Toddels ging ze alleen maar "aaien", heel voorzichtig, nageltjes flink naar binnen zodat hij het beestje toch maar geen pijn zou doen

Hopelijk is er op de komende echo toch verbetering te zien ..... dat zou wel mooi zijn!

een heuse muis! Zo lang gekeken en gedaan, en dan eindelijk toch de pakken. Hulde mooie man

En echt heerlijk dat het goed gaat op de minidosis, ben ook heel benieuwd naar de uitkomst natuurlijk.

Nou echt hè, ik kreeg hem dus vanmorgenvroeg in bed gepresenteerd, en bedankt hè
Het beestje leefde nog en ik was natuurlijk absoluut niet van plan het onder het bed te laten schieten.
De muis leek dat juist wel een goed idee, dus ik moest het wel afpakken, maar dat ging natuurlijk niet zomaar
Een hoop excitement volgde, alle hoeken van de slaapkamer gezien (was nog wel zo slim meteen de deur dicht te gooien), alle 4 de kabouters, plus ikzelf, plus de muis dunkt me, de adrenaline de oren uit, maar aan het eind van het liedje had ik wel mooi de muis in een potje.
Tot grote teleurstelling van de kabouters.
Toen ik was aangekleed heb ik het beestje achter in de tuin vrijgelaten.
Geen idee of de muis inwendig gewond was en of het winterbestendig is, maar het heeft in ieder geval een kans gehad.
De kabouters doen er nóg over mokken

Sorry, maar moet er zoooooo om lachen! Ontbijt op bed, wat vreselijk lief van Roane

nog in je bed ook nog!

Ja lach maar

Ach, zelf kan ik er ook om lachen hoor
Toen de vent vanmorgen de katten losliet, kwam Roane niet eens mij begroeten, laat staan even lekker met z'n wollebillen onder de deken, maar hij was meteen naar beneden, kijken of er nog zo'n muis te vangen viel.
Hij heeft de smaak te pakken.

Ben benieuwd waar hij je zijn muis de volgende keer komt presenteren

...en we zijn weer terug bij af; niet eten, spugen en een hoge dosis prednisolon
Zo frustrerend.
Het lijkt de specialist nu toch steeds minder waarschijnlijk worden dat Roane nog van de pred af komt.
Maar goed, om de dag 0.3 ml is natuurlijk al een mooie lage dosis voor langdurig gebruik, dat moet dan maar.
Eerst maar eens zien of we hem weer op de rit kunnen krijgen, en dan weer daar naar toe afbouwen.

Vannacht na het spugen, werden we wel weer verblijd met een muis, die gelukkig voor de muis, 'veilig' in het vangkooitje zat dat we neergezet hadden.
Ik zag het niet zitten om in m'n pyama in het holst van de nacht door de sneeuw te gaan trippelen om die muis uit te zetten, maar het beestje de rest van de nacht met een hijgende Roane boven zich te laten zitten leek me ook niet zo vriendelijk, dus muis heeft de nacht in de gang doorgebracht en is vanmorgen door m'n vent naar buiten ge-escorteerd.
Eigenlijk hadden we afgesproken de gevangen muizen in het park aan de overkant van de weg uit te zetten, maar tot dusver werd het toch steeds de tuin.
"Ja maar die kleine kraaloogjes, en het is koud" zegt m'n vent dan.
Het zou mij dus niks verbazen als we steeds dezelfde muizen rouleren, maar vooruit, de lol die de katten eraan hebben is me ook wat waard
Dat Roane vannacht eerst zichzelf binnenstebuiten spuugde en direct daarna de muis spotte, en z'n leed meteen vergeten was, vond ik hartverwarmend; beter dan hem als een natte dweil terug naar bed moeten dragen.

Helaas zijn muizen dus niet zó medicinaal dat hij vandaag weer beter is, maar hopelijk slaat de hogere dosis pred vandaag al aan en gaat hij vanavond weer wat eten, anders zal ik toch de mirtazipine eens moeten inzetten.