Het gaat hardstikke goed in het kabouterbos
Roane eet weer gewoon zelf, en flink ook (onder invloed van de hoge pred dunkt me), maar dat is prima; hij is zó slank gebouwd dat hij telkens na 2 dagen amper eten al eng mager oogt. Ik stop er maar eten in zodra er een piep uitkomt, dan kan hij weer iets van een reserve opbouwen.
Hij is weer gewoon z'n vrolijke zelf en geniet van de zon, en van dat het warm genoeg is om buiten in de ren te zijn en vermaakt zich uren met het 'live animal planet' dat onze tuin is.
Het stapje lager met de pred gaat dus prima zover. Eigenlijk is het vandaag tijd voor nog een stapje omlaag, maar ik denk dat ik hem liever nog enkele dagen zo laat staan; kan hij nog even lekker dooreten.

Het zo begaan zijn met andermans katten heb ik ook hoor . Zo'n veelposter ben ik niet, maar dagelijks even spieken naar de ontwikkelingen van deze of gene doe ik toch.

..... jaaa goed zo ..... ik zou hem gevoelsmatig ook nog ff op de hogere dosis laten, net wat je zegt ..... terug een beetje reserve aankweken.

Het zonnetje doet er velen deugd

Vandaag waren we met ons Roane terug naar de universiteitskliniek, voor een controle en een echo.
Het is alweer ruim een jaar geleden dat ons 'avontuur' daar begon en ik was toch wel nieuwsgierig naar hoe het er nu van binnen uit zou zien.
Klinisch onderzoek was allemaal in orde, en hij wond de arts en drom studenten eromheen zo om z'n poezelige vingertjes
De echo: ontstoken darmen, opgezette lymfeknopen en vergrote lever.
Het goede nieuws is natuurlijk dat er niks gezien is dat er een jaar geleden niet ook al was.
Maar, kwam daar meteen achteraan, het valt toch wat tegen dat Roane nog steeds afhankelijk is van prednisolon; we zijn er nog niet 1 x in geslaagd daadwerkelijk te stoppen, en het feit dat er desondanks niet echt verbetering is van binnen, is toch zorgelijk.
Een jaar geleden werd er al gesproken over maligne lymfoom, dat het daar wel op leek maar bevestigd noch uitgesloten kon worden, maar dat als Roane niet zieker zou worden, dat dàt dan onwaarschijnlijk zou zijn.
Zelf had ik het afgelopen jaar het idee dat, aangezien het ziektebeeld niet veranderde, we met ML dan ook niet echt rekening meer hoefden te houden.
Nu krijgen we te horen dat dit soort chronische darmontstekingen de neiging heeft na enige tijd vanzelf alsnog te ontaarden in kanker, en dat er dan als gevolg van de reeds bestaande behandeling met pred, chemo ook geen remedie biedt, en àls het dan einde verhaal is, het ook ècht einde verhaal is.
Daar schrokken we wel van
Wederom kan ML nu niet aangetoond of uitgesloten worden, het proces kan zelfs nu al spelen; dat zou de arts niet verbazen.
Máár, zolang Roane niet vermagert, en dat is niet aan de orde gelukkig, hoeven we niet te panikeren.
We gaan dus gewoon door zoals we deden, en dat doen we hardstikke goed, het gaat gelukkig prima met ons ventje.
En hopen dat het allemaal gewoon nog heel lang zo stabiel mag blijven.
Gemengde gevoelens dus; hij is niet verslechterd en doet het prima, maar het toekomstperspectief hebben we wel wat moeten bijstellen.
Maar ja, voor nu weer over tot de orde van de dag en volop genieten van het lekkere ding dat dattie is

Kortom...gewoon elke dag van het ventje blijven genieten...en volgens mij doen jullie dat...
Het kan lang of kort duren...maar is dat niet met elk leventje zo ?

Dat is wel even schrikken, om het zo zwart op wit te zien staan. Dat is nieuws dat je liever niet krijgt. Niet bepaald prettig dat ML weer terug in the picture is, zacht uitgedrukt.

Maar inderdaad, lekker genieten van jullie geweldige lieve vocale ventje Hopelijk doet hij iedereen versteld staan uiteindelijk.

Hele dikke knuf voor lieve Roane, en voor jullie natuurlijk ook

@Cristina: Je hebt gelijk hoor. Maar het hart hoopt natuurlijk op lang. Of oneindig ofzo

Dankjewel Petra, en van mij en Roane een dikke knuffel terug!

Tuurlijk hopen we allemaal mee...op heel lang

En het is snetderrie weer helemaal mis
Waarom nou toch.
Eerst dachten we nog dat de hitte zo z'n weerslag had, maar hij houdt inmiddels ondanks medicatie weer helemaal niets binnen.
Laat staan dat het arme ventje zin heeft in iets te eten.
Ik ben al blij dat hij het spuitje water dat we hem ingegeven hebben eerder vanavond, nu wel binnenhoudt; uitdroging ligt natuurlijk op de loer.
Manneke toch...

Och nee, kom op Roane
Ga duimen dat het water binnenblijft en dat het begin is van weer eten binnen houden. Knuf voor het mooie manneke en jullie natuurlijk.


Sterkte Tomte

Wat een zorgen weer ..... met deze temperaturen zit je daar al helemaal niet op te wachten.....misschien z'n medicatie wat verhogen tot die hitte over is?????

Veel moed toegewenst, als je erop moet zitten kijken dan voel je je altijd zo machteloos .... laat ons allen hopen dat hij hier ook weer zonder kleerscheuren doorheen spartelt .... arm venteke