Pfff, een hele opluchting! De echo toonde geen uitzaaiingen in de lever en milt!!!!! Zagen er beiden keurig en vooral heel normaal uit
M'n arme Miaula moest op haar rug liggen (houdt ze al niet van als ze daartoe gedwongen wordt, dan flipt ze echt), en ze lag echt als een gek te bibberen.. Ik had zo met m'n meisje te doen.. Dan nog eens die koude geld op je buik, een assistente die je bij je achterpootjes vasthoudt en je baasje die je voorpootjes op z'n plek houdt, maar je wel met de andere hand probeert te kroelen op je kopje. Dat laatste waardeerde ze wel, maar ze ontspande er niet door. Een van de andere dierenartsen (die zich binnen de praktijk gespecialiseerd heeft in oncologie) kwam tijdens de echo ook nog binnenlopen, en vroeg echt heel geïnteresseerd aan haar collega hoe het er uit zag. Ze was ook blij te horen dat het er normaal uit zag. Dat zijn van die kleine dingen die mij heel goed doen, net zoals ze laatst vroegen hoe het met mijn andere kat ging die laatst geopereerd is. Ik ben er ook wel kind aan huis, maar dan toch net die persoonlijke betrokkenheid vanuit de dierenartsen is heel fijn.
Ik moet haar huid wel heel goed in de gaten gaan houden en bij onregelmatigheden meteen aan de bel trekken. Het kan eenmalig zijn, maar het is ook mogelijk dat de mastocytoom met enige regelmaat terugkomt. Miaula lijkt in ieder geval wel gevoelig voor het ontwikkelen ervan. Voor nu in ieder geval goed nieuws en is er toch een pak van mijn hart gevallen. Merk nu wel dat ik duidelijke spanningen had, die komen er nu uit doordat ik me niet lekker voel. Maar boeiend, dat heb ik over voor deze uitslag. Ik gaf ook aan dat ik vooral heel erg bang was dat ze het vaker krijgt en eraan komt te overlijden. De dierenarts gaf aan dat katten hier wel oud mee kunnen worden, dus ik hoop dan maar dat dat waar is. Denk dat het ook wel afhankelijk is van of het eenmalig is, of met regelmaat terugkomt, én hoe snel je erbij bent. De dierenarts gaf nog aan dat we in dit geval geluk hebben dat ze een sphynx is, omdat het anders nooit zo vroeg opgemerkt zou zijn. En ze sprak weer de bekende zin uit die ik bij Miaula al te vaak gehoord heb: we zien mastocytomen niet zo vaak bij katten...
Ze complimenteerde me ook nog met het feit dat ik zo alert ben, kleine veranderingen opmerk en altijd direct actie onderneem. Ik heb soms het idee dat ik met kleine en vooral vage klachten naar de dierenarts ga, zo ook laatst met Lotus, maar moet toegeven dat het wel altijd gegrond blijkt. Wat ben ik blij dat ik het nu ook niet aangekeken heb, en het bultje meteen weg heb laten halen. Wie weet hoe het gelopen was als ik besloten had om het langer aan te kijken. Dan was het misschien wel uitgezaaid.
Annemieke: ik snap wel wat je bedoelt met dat je overeenkomst ziet tussen Miaula en Phoebe. Beiden hebben van die grote opvallende ogen, en een engelachtig snoetje dat nooit iemand een vlieg kwaad zal doen
Miaula is meteen een medical pet shirt rijker, omdat ze zelfs met de zwemband om haar nek nog bij haar wond kon komen en er duidelijk aan had gezeten. Miaula voelt zich nu wel meteen gehandicapt en bevroor letterlijk. Truitjes vindt ze geen probleem, maar doordat dit meer een rompertje is, zal ze er aan moeten wennen.
