Door diverse omstandigheden kom ik nauwelijks meer op het forum, hopelijk komt daar weer eens verandering in maar momenteel worden we te veel opgeslokt door andere dingen waaraan we prioriteit moeten geven.

Wij zitten echter op dit moment met onze handen in het haar en ik knal overal hulpoproepen neer in verband met Pebbles. Op Facebook heb ik met enige regelmaat wat updates over haar gegeven, maar het gaat niet goed met ons meisje. Hieronder de oproep met het verhaal erbij, zo beknopt mogelijk, over haar staart en waar we nu tegen aan lopen.

Alle, maar dan ook echt alle tips/suggesties zijn meer dan welkom!

Het gaat niet goed met Pebbles. Hieronder zo goed als mogelijk het hele verhaal, met eigenlijk een oproep: heb je tips? ideeën? Laat het ons weten. Wie weet kunnen we er iets mee om Pebbles te helpen. Wij en de dierenarts weten nl. niet meer goed wat we hiermee aan moeten en het duurt al met al veel en veel te lang.

Had ze eerst het puntje van haar staart tot bloedens en ontsteking toe opengebeten/gelikt, na de amputatie (ongeveer de helft van haar enorm lange staart is er van af gehaald) wekenlang met verband om de staart gelopen en een kap om, nu neemt ze de rest van haar staart te grazen. Afgelopen maandag is het verband eraf gehaald en de kap afgedaan. De amputatiewond was helemaal dicht en aangezien ze ook met kap nagenoeg overal bij kon, had verder verbinden en de kap geen zin meer. Hoewel ze daardoor wel iets rustiger was.

Een van de pleisters heeft een schaafplekje achtergelaten aan de onderkant van haar staart, dit ziet er inmiddels afgrijselijk rood uit. Op de gehele staart zijn nu bijtwondjes te zien, ook weer bij het amputatiepuntje. Pijnstillers, Feliway, kattenvalium ... niets helpt om haar rustig te krijgen. Ze zwiept enorm met haar staart. Krijgt ze de staart in het vizier, dan schrikt ze ervan en springt ze weg. Ze neemt haar staart af en toe onder handen, dat doet pijn en ze gilt het uit om weer in de rondte te springen en rennen.
De enige manier om haar rustig te houden, is wanneer ze bij een van ons op schoot springt en vastgehouden wordt. Dat zoekt ze zelf ook constant op. Overdag ben ik het "slachtoffer" en 's avonds Gerwin. Hoe graag we haar ook die rust gunnen, we zijn simpelweg niet in staat om haar 24/7 vast te houden. Een klein minuutje is alles wat ze nodig heeft.

Hoe dit alles begon? Joost mag het weten. Bueno was al een paar weken niet meer bij ons, die stressfactor was dus al weg. Wij waren terug van vakantie en dus kan onze afwezigheid ook geen trigger zijn geweest. Het begon allemaal al voordat Storm bij ons kwam. Hij heeft haar stress niet verergerd, noch verminderd. Hoe de focus op haar staart kwam te liggen? Het blijft giswerk. Misschien een jeukbultje van een insectenbeet? Misschien te hard gelikt en daardoor geïrriteerd? Wij weten het niet.

Het gedrag dat zij nu vertoont, is hetzelfde als toen ze ermee begon. Wij hadden de hoop dat het uiteindelijk verwijderen van de geïrriteerde en geïnfecteerde deel van de staart het probleem zou oplossen. Tegelijkertijd is haar gebit onder handen genomen en daar heeft ze ook geen pijn meer aan. Ze eet weer als vanouds en is weer wat aangekomen.

Toch blijft de stress. Ze is zo onrustig en het doet gewoon verdriet om dat gedrag van haar te zien. Terwijl ik dit typ, is ze in mijn vest gekropen en ligt ze te spinnen. Dit heeft ze momenteel het liefst en dat geven we haar dan ook maar zo veel als mogelijk.

Vanmiddag weer een ritje dierenarts om toch haar staart weer in te binden en een kap om te doen. Iets moet haar staart en de inmiddels weer ontstane wondjes beschermen. Misschien weer een kuurtje van het een of ander mee in verband met een mogelijke infectie. Het lijkt dweilen met de kraan open en wij zijn ten einde raad.

Alle tips en suggesties zijn van harte welkom. Heb je een idee, laat het ons alsjeblieft weten. Alvast heel erg bedankt!

Wat is al ingezet zonder resultaat: Feliway, ab-kuren, pijnstillers (nog steeds, just in case), katten valium, amputatie, ingebonden staart en kap op.

De kat van mijn neef heeft dit ook gedaan, bij haar was het pure stress (verhuizing en kort daarna geboorte van een 2e kind in het gezin). Geloof dat zij ook geopereerd is en een stuk van de staart eraf gehaald is, maar daarnaa bleef ze er ook aan bijten. Ik heb toen voor hem wel wat ogpezocht in een gedragstherapeutisch boek dat ik heb. Ik zal proberen daar vanavond na het sporten nog wat in op te zoeken, of er nog een tip bij staat waar je wellicht wat aan hebt. Overigens is het gedrag bij de poes van mijn neef spontaan weer overgegaan.
Dit is inderdaad echt zielig voor Pebbles, katten automutileren niet zomaar. Daar is altijd een onderliggende reden, maar zie die maar eens te achterhalen.

OOO linda wat vreselijk.
Geen idee waarom Pebbles zich zo gedraagd. Ik ben wat dat betreft misschien een rare maar zou het kunnen dat als je haar hele staart amputeert dat het probleem dan is opgelost? of zou ze dan een ander lichaamsdeel onder handen nemen.
Niet boos op me worden om mijn vraag, ik probeer mee te denken.
heel veel sterkte meid.

Marthe, ik zou het heel erg waarderen als je iets kunt vinden.

Lorra, dank je wel voor je input. Ik vermoed dat we het echter in de hoek van gedrag/stress moeten zoeken. Wat de trigger ervan is weet ik niet. De wondjes die ze heeft doet ze zichzelf aan. Ze ontstaan niet spontaan.

Wendy, ik zie bij jou alleen een quote met de foto's van Lorra. Klopt dit?

Tanja, was het maar waar dat het daarmee opgelost zou zijn. Het punt is dat zelfs het kleinste knobbeltje (staartaanzet zeg maar) dit gedrag weer zou kunnen triggeren. En met of zonder kap ... ze kan zelfs bij dr kont het kleine kreng
We hebben de kap weer om gedaan omdat dit haar enigszins rustiger houdt, niet volledig maar wel iets. En iets is momenteel beter dan niets.


Het ontbreekt mij even aan tijd om heel uitgebreid te reageren, maar kom zeker terug. Moeders moet nu vaat ruimen en dan het huis versieren, want Royan viert morgen zijn 7e verjaardag. Die festiviteiten gaan gewoon door natuurlijk.

Zou het geen dwangneurose kunnen zijn? Dat ze haar staart niet ziet als iets van zichzelf maar van een andere kat en ze deze daarom "aanvalt" Een Mechelaar uit de hondenschool deed dit ook, een stuk staart geamputeerd, daarna de hele staart en dan beet hij zichzelf in zijn bil. Zolang hij zijn verzet had dacht hij er niet aan maar eenmaal de verveling toesloeg begon hij weer.
Heb je al Bachbloesem geprobeerd? Dat kalmeert ook.

Er staat in mijn handboek niet heel veel over automutilatie bij katten. Ik kan de strekking even hier vermelden, maar wil met alle plezier een foto van de pagina naar je mailen (als je dan even je mailadres per PB aan me doorgeeft).
Het gedrag dat Pebbles laat zien valt onder stereotiep of herhaald gedrag (net zoals ijsberen die lopen te ijsberen in een dierentuin). Er zijn mogelijke oorzaken van zelfverwonding: het kan compulsief gedrag zijn, het kan ook een restverschijnsel zijn van compulsief gedrag of 'displacement behaviour'. Heb even geen concrete vertaling van laatstgenoemde uitdrukking, eigenlijk een soort oversprong gedrag, waarbij de oorspronkelijke bron van stress/agressie niet gepakt kon worden, en het gedrag op iets/iemand anders geprojecteerd wordt. Daarnaast kan het ook uitsluitend uitgelokt worden door pijn. Belangrijk is dat een onderliggende medische oorzaak (dermatologisch, neurologisch of metabolisch) onderzocht danwel uitgesloten worden. Daarbij loop je echter ook altijd een risico op secundaire medische oorzaken ie het gedrag in stand houden, zoals een terugkerende infectie.
Er staat ook dat wanneer het gedrag leidt tot verwonding (zoals bij Pebbles) dat pijn wellicht toch een oorzaak of een in stand houdende factor is. Amputatie kan in dat geval noodzakelijk zijn, maar blijkt zelden tot verbetering te leiden (maar dat wist je zelf ondertussen ook al). Soms kan een behandeling met opioïden of NSAID effectief zijn. Maar, wanneer het een neuropathische oorzaak (dus een zenuwziekte) heeft, is er sprake van pijn en en moet je een anticonvulsief middel geven zoals gabapentin of een tricyclische antidepressiva zoals amitriptyline.

Vaak wordt er toch een factor stress gezien die het gedrag heeft laten ontstaan, maar daarna komen er medische problemen bij en gewoontegedrag, wat het in stand houdt. Dat maakt het ook lastig om te doorbreken.
Dus eigenlijk zou je toch eerst echt goed moeten onderzoeken / uitsluiten dat er een medische oorzaak / in stand houdende factor is. Daarna zou je toch gedragsmatig in moeten zetten, bijv. met een gedragstherapeut om te kijken hoe de angst of stress verlaagd kan worden. Dat is dan toch de onderliggende oorzaak.

Honingzalf werkt goed om wondjes te laten genezen, maar dat lost het probleem van automutilatie natuurlijk niet op.
Laat ze zich afleiden door met haar te spelen?Misschien kan je haar d.m.v. een hengel echt moe maken en zich wat laten afreageren op een speeltje i.p.v. haar arme staartje?
Verder eens vragen aan de dierenarts of er echt geen sprake van pijn kan zijn?En dan misschien verder gaan met gedragstherapie al dan niet in combinatie met bv.Zylkene?
Als je in België woont, Felinova van Anneleen Bru kan ik aanbevelen voor gedragstherapie.
Hopelijk vind je snel een oplossing voor dit probleem.
Groetjes,
Ann

Nee dat klopt niet, ik had Larissa gequote & daaronder dan een reactie geschreven, maar waar deze naartoe is ????

Nu ja bij deze dan opnieuw ..... ik dacht dus ook in de richting van wat Larissa aantoonde met de foto's

Ik weet niet of je je het nog kan herinneren Lin maar een jaar of 2(?) terug bestierf Draako het ook van de jeuk, bij hem zat er allemaal uitslag onder z'n oksels ..... het verdict van mijn DA'tsen was toen Eosinofiele plaques ...... dat krijg je naar het schijnt door een allergische reactie op "iets" (begin dus maar te zoeken burger)
Het is bij hem ook succesvol behandeld met Cortisones, als ik het me nog goed kan herinneren was het zelfs in de hoogst toegelaten dosering ...... de oorzaak heb ik nooit echt gevonden, misschien was het een nieuwe shampoo, misschien iets veranderd in de samenstelling van de voeding, wie zal het zeggen.

Mocht Pebbels mijn poesje zijn dan zou ik mijn DA vragen om de hoogst toegestane dosis cortisonen en kijken of dit haar soelaas kan brengen ..... als het haar helpt dan zal je "moeten" gaan zoeken naar de oorzaak waardoor zij haar staart zo te lijf gaat ..... maar dan kan je haar hiermee tenminste al even ontlasten en dat geeft voor jezelf dan ook even een rustmoment

als het haar niet helpt dan zal je weer verder moeten gaan zoeken & testen .... niet makkelijk zo'n gevalletjes, ik zou er zelf ook helemaal krankjorum van worden.

Is er al eens een uitgebreid bloedonderzoek gedaan?
Soms kan er jeuk komen als de schildklier niet goed werkt, of als er iets mis is met de lever en ik dacht zelfs ook dat het één van de symptomen was bij pril nierfalen ..... dat zijn dingen die je met bloedonderzoek kan testen.

En misschien een gek idee ..... is ze al eens getest op gisten en mijten .... daar kunnen ze soms ook helemaal gek van worden (ik had een hond die overmatig veel gisten produceerde op haar huid en die krabte zich een godganse dag, zij kreeg van tijd tot tijd een kuur met nizoral tabletten & sporanox)

En dan denk ik nog wat verder .... aangezien ze het zuiver op haar achterkant voorzien heeft .... het zal toch geen "banale" anaalklier-ontsteking zijn?

Veel moed gewenst met de zoektocht Lin ..... en alvast gefeliciteerd met je zoontje ..... 7 jaar al weer ..... waar is de tijd dat je hem nog in je buik voelde schoppen